Czym jest Kosmiczny Rezonans?

Kosmiczny Rezonans to nowa teoria dr Milo Wolffa na temat Falowej Struktury Materii (ang. WSM).

Ta ilustracja elektronowych fal Kosmicznego Rezonansu pozwala nam jasno sobie wyobrazić, jak wyglądałby elektron, gdyby był wystarczająco duży, aby go zobaczyć. Po bardziej dokładny opis fali stojącej oraz tego, jak ona działa, zajrzyj na stronę Zobaczyć elektron.

Fizyczna budowa cząstek naładowanych obejmuje dośrodkowe i odśrodkowe sferyczne fale kwantowe. W centrum ma miejsce rotacja sferyczna, która zmienia falą dośrodkową w odśrodkową.

Fala stojąca Kosmicznego Rezonansu w 3D

Najprostszym rezonansem jest elektron, którego matematyczna i fizyczna struktura jest dobrze znana. Fale elektronu (dotyczące wszystkich cząstek naładowanych) rozchodzą się do nieskończoności, służąc za komunikator praw natury. Dla kontrastu, hadrony istnieją w zamkniętym obszarze o większej gęstości i częstotliwości, analogicznym do fal wewnątrz bębna lub pustej sfery. Nikt nie jest pewien. Uważa się, że wiele stanów możliwych wibracji w zamkniętej przestrzeni odpowiada wielu typom cząstek hadronowych. Wszystkie jakościowe własności prowadzą do tego wniosku. Nie ma jednak matematycznego rozwiązania tych trójwymiarowych fal. Matematycy, weźcie się do roboty!

Koncepcja fal sferycznych materii rozwiązuje tajemnice teorii kwantowej

Dwa tysiące lat temu, Demokryt wymyślił punktową cząstkę masy do reprezentowania podstawowych elementów materii. Koncepcja ta była satysfakcjonująca do 1900 roku, kiedy to odkryto kwantowe właściwości materii. Wystąpiły wtedy problemy i paradoksy, ponieważ większość właściwości materii wynikała ze struktury falowej. Demokryt nie mógł tego wiedzieć i do niedawna tylko kilka osób wyzwało jego zagnieżdżoną koncepcję. Poza tym, Schrödinger, deBroglie, Dirac, oraz Einstein, założyciele teorii kwantowej, preferowali falową budowę materii, a w ostatnich dekadach badacze potwierdzili ich intuicje.

Koncepcja Kosmicznego Rezonansu - struktury materii w postaci centrów fal sferycznych - unika i wyjaśnia problemy i paradoksy cząstki punktowej. W przybliżeniu jest to proste - gdy substancje masy oraz ładunku nie istnieją w przyrodzie, usunięcie ich ze struktury cząstki również usuwa problem. W ich miejsce trafiają centra falowe, posiadające własności masy i ładunku, które obserwujemy w naszych laboratoriach, ale bez problemu masy punktowej, która nie istnieje! Jedna z fascynujących, frapujących właściwości została w ten sposób wyjaśniona - spin elektronu! Przytłaczającym dowodem na słuszność falowej struktury materii jest odkrycie, że wszystkie empiryczne prawa naturalne wynikają ze struktury falowej. Prawdopodobieństwo takiej zbieżności jest nieskończenie małe.

Nowe spojrzenie

Prosta, sferyczna struktura falowa cząstek prowadzi do nowego, ekscytującego spojrzenia, włączając w to:

• przyczyny praw natury, oraz
• powiązania pomiędzy najmniejszymi bytami - cząstkami, a największym - samym Wszechświatem.

Spojrzenie to jest przełomowe w swojej skali i potencjale. Struktura ta zgadza się oraz przewiduje eksperymentalne obserwacje.

Pochodzenie praw

Przyczyny praw naturalnych jest skoncentrowane na zachowaniu oraz siłach pomiędzy dwiema cząstkami. Używając modelu statycznej cząstki Demokryta, nie było sposobu, aby zrozumieć, jak siły, położenia i kierunki były przekazywane pomiędzy cząstkami. Teraz fale odśrodkowe i dośrodkowe dostarczają taką ciągłą komunikację. Przyczyny praw naturalnych opisano w książce, Exploring Physics of the Unknown Universe, dostępną na Amazon.com

Cząstka contra Wszechświat

Powiązania pomiędzy cząstkami a całym Wszechświatem są oddziaływaniami poprzez dośrodkowe i odśrodkowe fale. Łączą się one w całość, determinując zachowanie pojedynczych cząstek. Najprostszym przykładem jest Zasada Macha, którą zaproponowano w 1890, wg której całą materia we Wszechświecie determinuje prawo bezwładności (F = ma). Te i inne powiązania omawiane są w publikacji The Eightfold Way of the Universe.

Milo Wolff

Link do oryginału: http://www.quantummatter.com/what-is-it/