Materia składa się z fal

Materialny Wszechświat składa się wyłącznie z Eteru.

Gabriel LaFreniere.

Ten sferyczny układ fal stojących to elektron. W zasadzie, on nie jest stojący, lecz raczej poruszający się na skutek efektu Dopplera. Obszary o przeciwnej fazie zaznaczono na czerwono, co pozwoliło zerowej amplitudzie przypisać kolor czarny. Dzięki temu da się uwydatnić niezwykłe przesunięcie fazowe, dobrze widoczne z prawej.

Równania Mr Jocelyn Marcotte'a są fundamentalne. Są one dobrze znane w literaturze matematycznej, ale nikt wcześniej nie odnosił ich do elektronu. x = 2π ⋅ odległość / λ. Y jest amplitudą. Osobliwość amplitudy w x = 0 jest znormalizowana do y = 1 dla fazy, i y = 0 dla kwadratury.

Po prostu fale

Materia składa się z fal. Nie istnieje nic poza eterem. Tak, zdaję sobie sprawę, że może to brzmieć dosyć dziwacznie. Niemniej jednak wiem sporo z zakresu optyki, fal i fizyki, i dlatego mocno afirmuję falową naturę materii.

Na przykład, odpowiedzmy sobie na proste pytanie: jak działa foton, z mechanicznego punktu widzenia? Oczywiście nikt nigdy nie zaproponował akceptowalnego wyjaśnienia. Tak więc dopóki ta kwestia pozostanie bez odpowiedzi, nikt nie ma przesłanek wierzyć, że fotony rzeczywiście istnieją. Jak dotąd, było to tylko wygodne słowo, skrywające ignorancję. Dodatkowo, nie ma absolutnie żadnych dowodów na istnienie fotonów w falach radiowych. Nie ma dowodów na pola elektryczne i magnetyczne wewnątrz nich, gdyż one po prostu indukują te pola w materii, bez przenoszenia ich przez całą drogę. W końcu, prawdziwa natura światła, fal radiowych, pól elektrycznych i magnetycznych, grawitacji, energii, pól siły, elektronów i samej materii jest ciągle całkowicie nieznana.

Pomimo naszej ogromnej wiedzy, wciąż stoimy przed nieznanym. Celem jest znaleźć prawdę. Pierwszym krokiem powinno więc być postawienie hipotezy i zbadanie jej.

Na tej stronie wszystko tłumaczone jest z mechanicznego punktu widzenia. Nikt inny nigdzie nie zaproponował tak wielu akceptowalnych hipotez. Na tych stronach znajduje się wiele rewolucyjnych przypuszczeń. Jeśli nie potrafisz zaproponować własnych, nie odrzucaj moich idei tylko dlatego, że brzmią radykalnie. Wpierw je przeanalizuj. Jeśli się z nimi nie zgadzasz, potrzebujesz powodu.

Pamiętajmy Galileusza.

Kręgi na wodzie

Na spokojnej wodzie można wytworzyć kręgi, wrzucając w nią kamyk. Powstają fale odśrodkowe. Można też wytworzyć fale dośrodkowe, przy pomocy dużej obręczy. Skumulują się one w centrum i staną falami odśrodkowymi. Muszą więc spotkać na drodze fale dośrodkowe.

Następująca animacja pokazuje, że nałożenie fal dośrodkowych i odśrodkowych powoduje powstanie dobrze znanej struktury: fal stojących.

Ten koncentryczny układ sferycznych fal stojących został pierwotnie zaproponowany przez Milo Wolffa.

W 2011 mogłem w końcu eksperymentować z tym zjawiskiem przy pomocy falowego algorytmu 3D Mr Marcotte'a. Poniższe wideo to pokazuje.

11-06 Sferyczne fale stojące 3D (.mkv)

Oto program (w języku C): 11-06 Sferyczne fale stojące 3D (.zip)

Efekt Dopplera

Jeśli obręcz powoli się przemieszcza, produkując jednocześnie falę stojącą, będzie ona ściśnięta w przód, a rozciągnięta wstecz. Jest to efekt Dopplera, który działa w ten sam sposób na fale dośrodkowe i odśrodkowe. Wytwarza to bardzo szczególną falę, pokazaną niżej. Nazwijmy ją ruchomą falą stojącą, ponieważ układ ten rzeczywiście się porusza.

Sferyczny, nie koncentryczny układ dopplerowski. Wydaje się nieruchomy patrząc z jego układu odniesienia, lecz w rzeczywistości porusza się w prawo. Należy zwrócić uwagę, że prawidłowe urządzenie podlega również przekształceniom Lorentza. Tak jest, kołowa obręcz powinna przemienić się w spłaszczoną elipsę i powinna falować pionowo wzdłuż osi odkształcenia. Klip wideo pokazuje ten proces dla przestrzeni 2D: fale stojące Dopplera-Lorentza 2D.avi.

Użyłem sztucznego efektu 3D w celu wytworzenia bardziej intuicyjnego spojrzenia. Aczkolwiek, w przeciwieństwie do fal na płaskiej powierzchni, te ruchome fale stojące rozciągają się raczej w trzech wymiarach. Są zbudowane z fal sferycznych. Są reprezentowane w swoim własnym, poruszającym się układzie odniesienia, w którym wydają się nieruchome. To wszystko jest o bezwładności. Lecz w rzeczywistości jest to bardzo ruchliwy układ, mogący zmieniać swoją prędkość i kierunek ruchu.

Fala ta wykazuje wszystkie właściwości elektronu

Wątpliwe, czy fala ta jest znana, albo czy mogła być wzmiankowana jako przykład ilustrujący przekształcenia Lorentza. W rzeczy samej, pasuje do nich w spektakularny sposób i pozwala nawet na wyjaśnienie Szczególnej teorii względności. Pokazuje na przykład pionowe równoległe strefy, przesuwające się w prawo. Jest to fala fazy, odkryta przez Louisa de Broglie'a. Każda strefa oznacza miejsce, gdzie czas Lorentza t' jest taki sam, zgodnie z przesunięciem czasowym.

Co nawet lepsze, fala ta wykazuje wszystkie właściwości elektronu. Wszystko wskazuje na to, że w rzeczywistości to jest elektron.

Ta fala to elektron.

Osądź sam:

Fala ta zawiera energię. Gdy jest nieruchoma, energia ta jest stała, co wyjaśnia kwanty. W przeciwnym razie, energia rośnie zgodnie z czynnikiem γ: było to przewidziane przez Lorentza. Co więcej, ta fala jest zdolna do ruchu. Jej prędkość i kierunek nie zmienia się normalnie, co wyjaśnia bezwładność Newtona. Parametry te mogą się zmieniać po wpływem ciśnienia promieniowania. Prowadzi to do mechanicznych właściwości zachodzących na odległość. Fala ta również wykazuje spin, jako rezultat obrotu fazy.

Fala ta spektakularnie pasuje do przekształceń Lorentza. Wydaje się spoczywać z punktu widzenia obserwatora, poruszającego się wraz z nią. Wydaje się również działać i reagować tak samo w każdym układzie odniesienia, jak gdyby była w spoczynku. Z jej perspektywy, to inne układy fal stojących podlegają efektowi Dopplera, zależącym tylko od ich prędkości względnej. To wyjaśnia Teorię względności.

A zatem, obecność stałych cząstek jest niepotrzebna w wyjaśnianiu materii. Jest nawet wykluczona. Elektron nie jest metalową kulą oblaną chromem. Elektron nie może się składać z materii. Strona ta pokazuje, że raczej materia jest całkowicie zbudowana z elektronów.

(...)

Gabriel LaFreniere

Grafika zrobiona od lutego 2004 została usprawniona dzięki informacjom programistycznym od Mr Philippe Delmotte'a, z Lille, Francja. Mr Delmotte wynalazł również w czerwcu 2005 fantastyczne, komputerowe, wirtualne medium do studiowania zjawisk falowych.

Fantastyczny symulator fal!

Mr Philippe Delmotte opracował swój wspaniały algorytm falowy w lipcu 2005. Finalnie wypuścił tą pierwszą angielską wersję maju 2009: WS2D34.rar

W najbliższej przyszłości symulator ten zostanie dedykowane optykom i akustykom. Jest on w rzeczy samej potężnym laboratorium, pozwalającym obserwować wszystkie zjawiska falowe. Jestem pewien, że stanie się szczególnie niezbędny przy studiowaniu fal materii. Jest to dobrze znany fakt, że materia wykazuje własności falowe. Pomimo tego, aż do teraz tylko bardzo niewielu ludzi zdaje sobie sprawę, że fale materii nie mogą być tylko analogią. Fale są falami. Operujemy na falach stojących, frontach falowych, amplitudzie, częstotliwości, długości fali, interferencji i wielu innych. Celem jest pokazanie, że regularne fale mają pewien wpływ na sferyczne fale stające. A zatem, rozważając elektron jako pulsujące centrum falowe, dwa położone obok siebie będą miały z pewnością zdolność do wpływania na siebie. To wszystko, jeśli chodzi o newtonowską zasadę akcji i reakcji.

Możesz rozpakować ten plik w dowolnym katalogu. Kliknij na obraz, następnie na ikonę New Project w górnym lewym rogu, aby wyczyścić pole falowe. Kliknij ikonę fali koncentrycznej, aby dodać pulsujące centrum falowe. Możesz zmieniać jego pozycję, amplitudę, długość fali, etc. Możesz również dodać drugie, aby obserwować interferencję. Jest tam również emiter liniowy (do obserwacji dyfrakcji Fresnela-Fraunhofera), emiter kołowy (wytwarzający kołową falę stojącą w środku), emiter paraboliczny, etc.

Jest to znacznie bardziej interesujące niż bezbarwne równania. Zrobiłem wiele podobnych programów, i odkryłem, że fale mogą być zaskakująco nieprzewidywalne. Ich indywidualizm jest zależny głównie od właściwości ośrodka. Dlatego właśnie musimy przeanalizować wiele algorytmów falowych. Aczkolwiek, ja już wybrałem: w celu otrzymania doładowywania elektronu, eter powinien składać się z odpychających się granulek. Wg mojego poglądu, musi być ściśliwy.

Przetłumaczono z http://matterwaves.info/index.html