Elektrostatyczne pole siły między dwoma elektronami daje efekt odpychania. Dodatkowo, masa poruszającego się elektronu rośnie o czynnik Lorentza. Przyrost masy jest czystą energią kinetyczną, która może przejść na drugi elektron poprzez pole siły. Mechanizm ten jest wynikiem efektu Dopplera i można go łatwo wyjaśnić dzięki masie aktywnej i reaktywnej.
Dwuwypukłe
pole siły
Dwa elektrony bądź pozytrony, emitujące fale sferyczne o pełnym azymucie, wytwarzają charakterystyczny układ fali stojącej, jak poniżej.
Elektrostatyczne pole siły. Można je nazwać dwuwypukłym, gdyż tylko krzywe linie dodają się konstruktywnie.
Przekrócj jest podobny do soczewki dyfrakcyjnej.
Ponieważ pole siły może być postrzegane jako tysiące soczewek ułożonych w stos, skupiających promienie ku obu elektronom, należałoby się spodziewać silnego efektu soczewkowania. Ale z optycznego punktu widzenia, soczewki te zdecydowanie nie mogą działać, gdyż koncentryczne strefy oddalają się od środka. Obrót fazy kasuje efekt soczewki.
Na szczęście, elektron zachowuje się jak stroboskop. To dobrze znane urządzenie może sprawić, że dowolny rotujący układ stanie się nieruchomy, i jest to również prawdziwe dla obrotu fazy. Elektron jest w rzeczy samej doskonałym stroboskopem, ponieważ jego fale stojące okresowo pojawiają się wszędzie na raz, a potem zanikają. A ponieważ znaczna część pole elektrostatycznego ulokowana jest wewnątrz obu elektronów, powinno to aktywować wzmacnianie pola siły w taki sposób, że część wypromieniowanej energii przekazywana jest bezpośrednio do ku obu elektronom. Wówczas następuje zbieżność fazy i ciśnienie radiacyjne jest znacznie bardziej intensywne.
Z drugiej strony, kwadratura pozytronu kasuje efekt stroboskopu, więc nie ma już ciśnienia radiacyjnego. Ale odpowiednie ciśnienie, odpowiadające za bezwładność ciągle jest obecne po drugiej stronie. To prowadzi z kolei do symetrycznego efektu przyciągania.
Dodatkowo, więcej elektronów w pobliżu powinno dodawać swoje własne fale stojące do procesu, i powinien mieć miejsce proces synchronizacji. Wówczas ujawnia się spin elektronu, jako wspólna lub przeciwna faza (która jest jednoczesna i umożliwia dwa spiny). Aczkolwiek pozytrony są ukryte w protonach, gdzie występuje wymagana kwadratura.
Gabriel LaFreniere
Bois-des-Filion in Québec.
Przetłumaczono z http://matterwaves.info/sa_electrostatic.htm
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz